Mój dom.

Michael

Skromny, przytulny, trzypokojowy.

Emilly

zapukała do drzwi ;>

Michael

Słysząc dzwonek odstawił czajnik na miejsce, wyciągnął torebkę herbaty z wrzątku i poszedł otworzyć drzwi.
- Witaj - odezwał się do Emilly nieco zdziwiony. - Wejdź - powiedział niemal natychmiast i zamknął za nią drzwi, gdy weszła.

Emilly

Przyszłam zobaczyć jak miewa się mój nowy sąsiad. Mogę wejść? -zapytała

Michael

- Oczywiście - powiedział i podał jej dłoń. - Michael. - przedstawił się. - Może napijesz się herbaty ?

Emilly

A tak po za tym to jestem Emilly. -przedstawiła się.

Michael

- Miło mi - powiedział jakoś bez przekonania. Tak jak mówi się 'dzień dobry' podczas gdy dzień taki dobry nie jest...
- Kawa, herbata? - powtórzył pytanie.

Emilly

herbatę. -powiedziała, chwilę moment dodając. - Napewno nie przeszkadzam?

Michael

- Na pewno. - powiedział stanowczo i wskazał jej fotel, na którym mogłaby usiąść. Poszedł do kuchni i zaparzył drugą herbatę. Przyniósł dwie szklanki i usiadł przy stole na przeciwko niej. - Każdego sąsiada, i sąsiadkę - dodał nieco szyderczo - tak witasz ? - uśmiechnął się.

Emilly

Żebyś wiedział. -powiedziała uśmiechając się kącikami ust. -Masz całkiem ładny domek. -powiedziała, zerkając na obraz wiszący na ścianie [?]

Michael

Podążył za jej spojrzeniem.
- To moja siostra - powiedział tonem wyjaśnienia. Ujął w dłonie kubek i przyglądał się Emilly. - Czym się zajmujesz ? - zapytał po chwili.

Emilly

Ja no cóż, jestem weterynarzem, a w wolnych chwilach trenuję sztuki walki. Wiesz nigdy nie wiadomo, w dzisiejszych czasach wrasta przestępczość i wogóle. A ty czym się zajmujesz? -zapytała

Michael

- Sztuki walki ? - uniósł brew z zainteresowaniem - ciekawe hobby - powiedział i zastanowił się chwilę nad jej pytaniem. W końcu wzruszył ramionami. - Z wykształcenia jestem fotografem, - powiedział tajemnicz, jakby za tym 'z wykształcenia' kryło się 'ale robię coś innego'
- w wolnych chwilach trenuję Nunchaku - wskazał przedmiot wiszący na ścianie - oraz Sai - nie wiadomo kiedy i skąd w rękach chłopaka ukazały się dwa sztylety. Na oko japońskie, o trzech długich ostrza. Wyglądały jak przyrząd do nadziewania kurczaków.

Emilly

No... -zamyśliła się na moment, widząc dwa sztylety rzuciła. -Tylko sobie krzywdy nie zrób bo nie mam preferencji do reanimowania człowieka. -zaśmiała się

Michael

Roześmiał się razem z nią i schował je równie zwinnie jak wyciągnął.
- Ale opatrywać rany potrafisz ? - wyszczerzył się w uśmiechu upijając łyk herbaty.